Gamalt vísukorn

Andann drögum alla daga
og dulið fáum hreint ekki neitt
er það síðan segin saga
að síst vér getum feimninni beitt.

Annar er andardrátturinn
sem óðfluga súrefni veitir
bænin, hún er sá hátturinn
sem hjálpar oss að vera teitir.

En trúðu mér! Að teiti sú
hún tileinkuð verður að vera
herranum sjálfum. Heyr mig nú
við hann sambandið gott reyn gera.    (Ort á annan í jólum 1988)

 

Ég flutti þetta víst á nýársfagnaði KSS (Kristilegra skólasamtaka) 1. janúar 1989. Ég man að vísu ekkert eftir því en ég á blöð síðan ég undirbjó þetta til flutnings. Þar lét ég fylgja vísunni þessi orð:

Það sem ég vildi beina athyglinni að með þessu er:

• Hvað er að vera teitur/glaður í Drottni?
  
• Er það ekki að líta björtum augum á lífið í trausti þess að Guð stendur við sín fyrirheit?

• Hvernig lifum við?
• Með því að anda, ekki satt?

• Hvernig lifum við Drottni?
• Með því að biðja!
  

Skýringar einstakra vísuhluta:

• Feimnin - við getum ekki stöðvað andardráttinn með því að vera feimin við að anda. Lýtur bænin lýtur sama lögmáli? 
• Teitur = glaður, kátur. Af því er dregið orðið teiti = gleði / gleðskapur. Á þessum árum var í tísku að reyna að íslenska "partý" með því að segja "teiti" í staðinn.
• Reyn = reyndu. Reyndu að hafa sambandið við Guð gott.

Vonandi getur þetta skapað einhverja umræðu. Hún þarf ekki að vera bara já og amen og hallelúja - við göngum í gegnum þrengingar og áleitnar spurningar hljóta að vakna, getum við einfaldlega treyst Drottni, kunnum við að treysta honum, virkar það, hvað er að treysta honum?

En eitt skilyrði set ég. Allir sem vilja leggja orð í belg þurfa að sýna kurteisi og virða okkur hin. Þetta tek ég fram vegna þess að ein athugasemd barst við síðustu færslu (Kristið blogg / kveðja eftir bloggfrí) sem engan veginn er prenthæf. Ég leyfi henni að standa en eftirleiðis mun ég þurrka út slíkan dónaskap.

Lifið heil.

Athugasemdir

[Baldur Gautur Baldursson, 21.7.2009 kl. 11:03]

Takk fyrir orðin þín Einar. Það er gott að það er hugsandi fólk mætt aftur á bloggið!  Hlakka til að lesa bloggþanka þína.  Góðar stundir, BB