Við Íslendingar erum í svipaðri stöðu og Bretar í upphafi Hitlersstríðsins. Ógnin er bara ekki Hitler heldur hrun heimilanna í landinu. Við erum búin að sjá að Chamberlain er ekki að ráða við verkefnið. Þannig er búið að koma stjórninni frá sem sat þegar hrunið varð.

Þegar Chamberlain fór frá þá tók Churchill við - þannig var það hjá Bretum. En við erum ekki að sjá neinn Churchill við stjórnvölinn hjá okkur. Ég er ekki að tala um að við þurfum að vera í einhverri leiðtogadýrkun, en við horfum á stjórnmálaleiðtogana sem stýra landinu og okkur finnst þeir ekki vera nógu skörulegir. Ágætisfólk en er að stjórna af veikum mætti. Okkur finnst að betur megi ef duga skal.

Það vantar forystu sem vekur okkur tiltrú og fær okkur til að hlusta og sannfærir okkur um að það sé raunverulega verið að gera það sem gera þarf. Og þó Jóhanna og Steingrímur J. séu gott fólk þá vekja þau okkur ekki þessa öryggiskennd.

Svo lítum við til stjórnarandstöðunnar - og spyrjum: Eru þarna leiðtogarnir sem við þurfum? Kunna þau betur að leysa málin?

Í dag er framsókn ekki að slá þann tón sem sannfærir kjósendur. Kjósendur eru að leita að forystu sem veit hvað hún er að gera og getur sannfært okkur hin um það. Churchill okkar tíma. Þarf ekki að vera einn einstaklingur, getur verið forystusveit, en þarf að sameina þessa kosti.

Málið snýst ekki um það hvort maðurinn í brúnni heitir Sigmundur Davíð eða eitthvað annað. Málið snýst um það hvort hann og félagar hans fá okkur hin til að hlusta og til að treysta sér. Gallinn er að flestir þeir sem eru ekki innviklaðir í Framsóknarflokkinn hætta að hlusta þegar Sigmundur byrjar að tala. Telja að hann sé alltaf með sömu tugguna. Sama gerðist með Guðna Ágústsson. Báðir eru góðir menn. Sigmundur þarf að taka sér tak og byrja að tala þannig að fólk leggi við hlustir.

Það er ekki sama hvernig við minnkum ríkisútgjöld. Ég var að lesa alveg frábæra grein í sunnudags-Mogganum. Hún er líka öllum aðgengileg á vefnum (sjá hér). Ég hvet ykkur öll til að lesa hana og halda svo þingmönnum okkar við efnið, gefa þeim engan frið fyrr en þeir vinna vinnuna sína.

Þessi grein segir það sem við mörg hugsum - að flatur niðurskurður er ekki lausnin heldur að nýta betur peningana í samneyslunni. En höfundurinn rökstyður þetta snilldarlega - bæði í orðum og skýringarmyndum.

Við erum í raunverulegu hættuástandi - það eiga allir að spara alls staðar, segja upp fólki á sjúkrahúsum til að hagræða í þeim gjaldalið en heildarsparnaðurinn er miklu minni því ríkið á auðvitað að borga meiri atvinnuleysisbætur í staðinn. Þetta hljómar eins og gömlu Kleppara-brandararnir en er samt bláköld alvara. Og mig grunar að margt vistfólkið á Kleppi væri nógu skynsamt til að sjá grunnhyggnina í þessum flata niðurskurði.

Ég hvet alla til að lesa þessa grein og gera svo eitthvað í málunum, halda þessu að ráðamönnum þangað til þeir sjá að sér.

segir í smell sem heyrist oft á öldum ljósvakans.

Nú er okkur í fersku minni þegar kviknaði í þakinu á Höfða. Skelfileg tilhugsun þegar þakið brennur. Á stuttri stundu getur allt húsið fuðrað upp ef ekki tekst að slökkva eldinn með snarræði.

Það fór allt vel með Höfða - sá eldur var slökktur.

En okkur finnst að ríkið okkar sé verr sett. Hér logar eldur, það er eins og þakið brenni, og þetta er ónotaleg tilhugsun. Við vitum ekki hvernig úr þessu mun rætast, og það fyllir okkur óhug. Kannski reynum við bara að ýta þessari hugsun frá okkur og segja nógu oft: Þetta bjargast. Því áhyggjur gera okkur ekkert gott.

sagði slagarinn.

En það merkilega er að skáldinu finnst það bara gott. Vá! Hér er sko eldur í lagi!

Er ekki allt í lagi með þennan náunga? Datt hann á stein og rotaðist? Hvernig getur það verið gott að þakið sé að brenna?

Í ljós kemur að skáldið hugsar sér óeiginlegan eld, líkingin er: Hér er sko líf í tuskunum.

Meira um það síðar. Næst veltum við því upp hvort þessi eldur sé af hinu góða.

Greinin er einnig á fjoregg.blog.is

Hvar er Guð í kreppunni?

Sigurbjörn Einarsson sagði einu sinni í ræðu um þjáninguna eitthvað á þessa leið:

Að valda getur þýtt fleira en eitt.

Guð veldur ekki erfiðleikum / óhamingju / þjáningu - hann orsakar þetta ekki. Hann ákveður ekki að nú eigi að gerast hræðilegir hlutir fyrir okkur.

En hann veldur því. Hann kann að ráða fram úr bölinu. Hann hefur vald á aðstæðunum. Við getum kvabbað á honum, beðið hann um hjálp, lausn.

Í Jeremía 29 stendur:

¹¹Því að ég þekki sjálfur þær fyrirætlanir sem ég hef í hyggju með yður, segir Drottinn, fyrirætlanir til heilla en ekki til óhamingju, að veita yður vonarríka framtíð. ¹²Þegar þér ákallið mig og komið og biðjið til mín mun ég bænheyra yður. ¹³Ef þér leitið mín munuð þér finna mig. Þegar þér leitið mín af öllu hjarta ¹⁴læt ég yður finna mig, segir Drottinn. Ég mun snúa við högum yðar ...

Trúir þú þessu?

Mætti mér auðnast að ná til upprisunnar frá dauðum. (Fil. 3:11)

Finnst þér þetta eftirsóknarvert?

Hvers vegna / hvers vegna ekki?